,,hvergi betra”
2. ágúst 2012
Formaður Framsóknarflokksins skrifar gein í ,,Fréttablaðið“ í dag sem enginn er áhuga hefur á stjórnmálum ætti að láta framhjá sér fara. Hann kemur víða við og gullkornin hrynja úr penna hans hvert um annað þvert, glæsileg, glóandi og afar upplýsandi fyrir alla sem þolinmæði hafa til að lesa.
Hann telur vanda Evrópusambandsins vera evrunni (þ.e. ,,árinni“)að kenna.
Velgengni Íslands er, að hans mati, þrátt fyrir ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur.
Óskilgreind ,,tækifæri Íslands“ meiri en líklegt sé að nokkurt annað land geti af státað.
Hann telur sig vita um stjórnmálamenn sem telji að íslenska þjóðin eigi: ,,enga framtíð nema almenningur tæki á sig hundruð milljarða króna skuldir fallinna banka og landið gengi svo í Evrópusambandið.“
Að þessu sögðu lýsir hann því hve vont sé, að umræðan snúist um að hagvöxtur hafi aukist og atvinnuleysi minnkað og er það að vonum þar sem það passar fremur illa inn í þá mynd sem hann reynir að draga upp.
Það er mat formannsins að batnandi gengi Íslands sé íslensku krónunni (enn er það ,,árin“ sem er gerandinn) að þakka. Hún er að mati Sigmundar bjargvætturinn sem okkur bjargar þegar á þarf að halda.
Við hin vitum í hverju björg krónunnar er fólgin: Nefnilega eiginleikanum til að (gengis)falla með tilheyrandi afleiðingum fyrir almenn kjör og stöðu lána, jafnt almennings sem fyrirtækja.
Rétt er það hjá Formanninum að íslenska krónan býður uppá afar góða möguleika til peningaflutninga frá einum þjóðfélagshópi til annars. Það þykir honum líkast til góður kostur.
Eftirfarandi setning fyrirfinnst í greininni og verður hún að teljast einkar vel lýsandi fyrir hve ,,glögga“ sýn maðurinn hefur á veruleikann: ,,Öllum brögðum og öllu afli stjórnvalda hefur verið beitt við að færa skuldir gjaldþrota fjármálafyrirtækja yfir á almenning.“
Hafa verður í huga að hér tjáir sig maður sem stefnir á stöðu forsætisráðherra og einnig að fyrrverandi formenn Framsóknarflokksins, a.m.k. flestir, hafa reynt að halda sig nokkurn vegin réttu megin í meðferð sannleikans.
Að mati mannsins er ísl. krónan ekki með öllu gallalaus (svo!) og í framhaldinu kemur þetta: ,,Sá stærsti birtist í stökkbreytingu á skuldum íslenskra heimila vegna verðtryggingarinnar“
Sé rétt munað, var verðtrygging lána tekin upp til að forða bönkum og fjármálakerfinu frá þroti og það var gert er Framsóknarflokkurinn sat við stjórnvölinn.
Var það kannski, að mati Sigmundar, vesöl og ræfilsleg tilraun til að gera hið ómögulega þ.e., að hafa stjórn á hagkerfi lítillar þjóðar sem tæpast hefur burði til að stjórna sjálfri sér, hvað þá heiminum öllum eins og vonir stóðu til er fyrrverandi stjórnvöld (Framsóknar og Sjálfstæðisflokks) vildu fá fulltrúa í öryggisráð Sameinuðu þjóðanna.
Lokaorð greinarinnar eru: ,, verður hvergi betra að búa en á Íslandi.“ Bessastaðabóndinn gæti verið ánægður með stóryrðisrembu af þessu tagi, þó engin ástæða er til að efast um að gott getur verið að búa á Íslandi.
,,hvergi betra“ er hins vegar innantómur þvættingur sem að engu er hafandi, aðeins dæmi um hugsunarhátt sem átti stóran þátt í því að við fórum fram af brúninni í hinu margnefnda Hruni.
